کد مطلب:326783 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:282
عقیده به اعداد و خواص آن
اعتقاد به اسرار حروف و ارقام، از قدیم در بین مردم بوده است. ولی در بعضی از ملل و نحل جنبه ی خارق العاده و قدسی به بعضی اعداد داده شده و به نظر می رسد كه این رسم از معتقدات مردم خرافی كلده و آشور مانده باشد. اعداد سه و چهار و هفت و دوازده و هفتاد از قدیم الایام بعضی به فال نیك و قلیلی به فال بد گرفته می شدند. چنانكه اكنون نیز عدد سیزدهم در دنیای متمدن مغرب زمین هم در مشرق به نحوست معروف است و هنوز این یادگار دوره ی خرافات از ذهن بشر بیرون نرفته.
در مذهب باب گذشته از آن كه به عدد و اسرار ارقام و حساب جمل اهمیت داده شده و از این ارقام كه صرفا نتیجه ی خیال و قرار داد بشری است. اسرار عجیبی توقع دارند، عدد 19 بسیار محترم است و در این باب اشاره به آیه ی قرآن مجید در سوره ی المدثر می كنند كه می فرماید و علیها تسعة عشر (گو این كه در این جا اشاره به 19 ملك دوزخ است)
و چنان كه دیدیم باب سال را به 19 ماه و هر ماه را به 19 روز تقسیم كرده و بقیه ی 5 روز دیگر (در بعضی سالها 5 در بیشتر 4 سال و كسری) را بی دلیل اساسی، آزاد و «مظاهرا لها» خوانده و این تقسیم بالنسبه شبیه است به تقسیمات زردشتی، از اینكه 5 روز آخر سال را به نام گاهنبار صاحب احترامی خاصی می دانستند. كما اینكه در تسمیه ی روزهای هفته هم مانند زرتشتیان هر روز را به اسمی خاص خوانده (در ماههای زرتشتی هر یك از روزها اسمی خاص دارد. اما در میان بابیه فقط هفت اسم است برای هفت روز هفته كه در ماه تكرار می شود). می گویند كلام الهی بسم الله الرحمن الرحیم (سورة النمل قرآن كریم) 19 حرف دارد. اما خود آنها این كلام الهی و آسمانی را به بسم الله الامنع الاقدس تغییر داده اند و گویند این نیز 19 حرف است. حتی گویند. نام پنج تن آل الله «محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین» سلام الله علیهم نیز 19 حرف است. به همین جهات و روی این توهم كه 19 را خاصیتی است، باب تقسیمات تاریخی و گاه شماری را هم بر عدد نوزده گذارده و مثلا می نویسد واحد اول از پیدایش باب، واحد مساویست با 19سال (و به اضافه 1 به اضافه ح به اضافه د مساوی با 6 به اضافه 1 به اضافه 8 به اضافه ی 4). یعنی 19 سال بعد از سال 1260 كه باب ادعا كرده (1260 به اضافه 19). در تعداد مریدان هم باز مبنای حساب «واحد» است. واحد اول بابیه عبارتست از خود سید با هجده نفر مؤمنین اولیه كه ذكرشان گذشت.
در مذهب باب گذشته از آن كه به عدد و اسرار ارقام و حساب جمل اهمیت داده شده و از این ارقام كه صرفا نتیجه ی خیال و قرار داد بشری است. اسرار عجیبی توقع دارند، عدد 19 بسیار محترم است و در این باب اشاره به آیه ی قرآن مجید در سوره ی المدثر می كنند كه می فرماید و علیها تسعة عشر (گو این كه در این جا اشاره به 19 ملك دوزخ است)
و چنان كه دیدیم باب سال را به 19 ماه و هر ماه را به 19 روز تقسیم كرده و بقیه ی 5 روز دیگر (در بعضی سالها 5 در بیشتر 4 سال و كسری) را بی دلیل اساسی، آزاد و «مظاهرا لها» خوانده و این تقسیم بالنسبه شبیه است به تقسیمات زردشتی، از اینكه 5 روز آخر سال را به نام گاهنبار صاحب احترامی خاصی می دانستند. كما اینكه در تسمیه ی روزهای هفته هم مانند زرتشتیان هر روز را به اسمی خاص خوانده (در ماههای زرتشتی هر یك از روزها اسمی خاص دارد. اما در میان بابیه فقط هفت اسم است برای هفت روز هفته كه در ماه تكرار می شود). می گویند كلام الهی بسم الله الرحمن الرحیم (سورة النمل قرآن كریم) 19 حرف دارد. اما خود آنها این كلام الهی و آسمانی را به بسم الله الامنع الاقدس تغییر داده اند و گویند این نیز 19 حرف است. حتی گویند. نام پنج تن آل الله «محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین» سلام الله علیهم نیز 19 حرف است. به همین جهات و روی این توهم كه 19 را خاصیتی است، باب تقسیمات تاریخی و گاه شماری را هم بر عدد نوزده گذارده و مثلا می نویسد واحد اول از پیدایش باب، واحد مساویست با 19سال (و به اضافه 1 به اضافه ح به اضافه د مساوی با 6 به اضافه 1 به اضافه 8 به اضافه ی 4). یعنی 19 سال بعد از سال 1260 كه باب ادعا كرده (1260 به اضافه 19). در تعداد مریدان هم باز مبنای حساب «واحد» است. واحد اول بابیه عبارتست از خود سید با هجده نفر مؤمنین اولیه كه ذكرشان گذشت.